Iedereen is gezond weer thuis gekomen. Zelfs zonder dokters bezoeken huiswaarts kunnen keren. Laska is ook terug van haar logeer adres en is daar goed verzorgt. Ze heeft zelfs een soort handdoekpak meegekregen. Handig als ze nat is en om de zoveel tijd alles in haar omgeving nat wil spetteren. En alsof dat niet genoeg was een nieuw kussen om op te liggen. Het heeft wel wat weg van een soort bloem waar ze in komt te liggen. En dat doet ze graag.

Niet de eerste keer dat het eind van de wintersport vakantie het begin van een slappe periode lijkt aan te kondigen. Vorige week zijn we wel gevraagd voor een grappig reisje richting Bremen. Leek ons leuk weer eens de andere kant op alleen bleek juist vanaf vandaag een sluis op de route voor drie weken dicht wegens onderhoud. Dat ging dus niet door. Er staat best wel wat anders aan, alleen is dat allemaal pas volgende week laden.

De enorme stapel was is er gisteren niet helemaal door gegaan en is er ook vandaag voor nodig. Daarnaast een aantal zaken regelen en een reis aannemen. Volgende week in Vlissingen papier laden.

Zodra de kinderen naar school vertrokken zijn rijden wij naar boord. Dankzij de zonnepanelen is er nog voldoende energie aanwezig in de boord accu's. En dat terwijl de automaat op de aggregaat niet stand-by staat. Al is er natuurlijk niet veel energie nodig als er niemand aan boord is. Varen van het Leuvens kanaal de Dijle, Nete en Rupel af, richting Antwerpen waar we wederom op een van de steigers in de Schelde overnachten.

Aanvankelijk leek het een goed idee om het weekend in Terneuzen af te wachten, maar de opmerking van de vorige keer is niet vergeten, dus prefereer een haven waar we voor vol aangezien worden. Bovendien sparen we er ook tol voor de Westerschelde tunnel mee uit. Dus besluiten binnen Hansweert te gaan liggen.

tot en met 12 maart. Wederom een weekend vrij. Tijdens een klusje scheurt mijn laatste spijkerbroek kapot. Op naar het winkelcentrum voor een aantal nieuwe. Waarschijnlijk ben ik wat ouderwets, maar ga zeker geen nieuwe broeken kopen met gaten of scheuren. Het is even zoeken, maar ze zijn er nog. De ene dochter is uit logeren, de andere heeft een logee mee. Ze weten dat de plaatselijke ijsboer weer geopend is. Het weer is er inderdaad prima voor en gaan proeven. Het zal niet door het ijs komen maar de logee hangt 's avonds misselijk boven een emmer.

We staan op het programma om eind van de middag te laden. Het tij komt daarvoor niet zo best uit dus besluiten vroeg te vertrekken uit Hansweert om zo voor stroom naar Vlissingen te kunnen varen.

We staan op het programma om eind van de middag te laden. Het tij komt daarvoor niet zo best uit dus besluiten vroeg te vertrekken uit Hansweert om zo voor stroom naar Vlissingen te kunnen varen. Daar worden we in de avond geladen door een goede kraanmachinist die tetris een leuk spelletje moet vinden. Hij draait en schuift met de pakken papier tot de vloer echt vol staat. Zelfs met het zetten van de tweede laag gaat het schip niet half zo scheef als de vorige keer. Bovendien gaat het in een flink tempo. Na een uur staan er 120 pakketten in. Dan rest ons enkel de lading af te dekken. De lage luiken passen niet over de lading dus daar moet een kleed over. Daarna steken we 's avonds nog over naar Terneuzen.

Hedenmorgen slapen we uit. Door werkzaamheden aan de brug van Sluiskil moet alle scheepvaart verkeer via de midden overspanning en als er dan zeevaart is die een opening nodig heeft is het daar file varen. Bij sluis Evergem is het dus flink druk. De meeste schepen gaan richting Schelde dan besluit ik via de Leie te gaan. Jammer genoeg zit er een 110m voor ons uit die net zo hard gaat. Bereid me al mentaal voor op de tweede schutting aan Vijve, maar daar ligt nog een opvaart waar wij wel bij in de sluis passen en schutten de grote zo voorbij. De buurman slaat in Ooigem af en wij alleen verder.

De dag start met bunkeren. De brug van Wervik is weg. Dat wil zeggen de oude die nu één van de laagste geworden was. Dan zal het binnenkort met de versmalling ook wel gebeurd zijn. Dan is er uiteraard nog de brug en het stuk originele stuk Leie van Comines. Dus klaar is het hier voorlopig niet.

Sinds vanmorgen vaart Coen mee. Hij doet de Schippersopleiding aan het STC in Rotterdam. We schutten alleen hier op het canal du Nord, dus er hoeft niet vast gemaakt, alleen vorige reis was bij de Picaro aan boord en daar heeft hij geleerd dat er in deze sluizen op een speciale manier vast gemaakt moet worden. Het gaat er maar moeilijk in dat vastmaken nu niet nodig is. Bij onze voor buren wel. Die zijn iedere sluis met zijn tweeën. De voorste brengt steeds zijn achterbuurman op de hoogte hoe het er bij de volgende sluis voor staat. Bert, de sluis staat klaar, Bert er komt eerst tweemaal opvaart, Zo gaat het al een dag of twee. De grap van het verhaal is wel dat de bewuste buurman helemaal geen Bert heet.

Verplicht via de Aisne varen. Nu kan dat weer. Die is een jaar niet beschikbaar geweest als doorgaande route vanwege een verzakte stuw. De nieuwe stuw is nu af, maar Canal Aisne al la Oise gestremd voor onderhoud. Dus een beetje omvaren en de Aisne geeft best water. Coen doet de touwen, af en toe een stukje varen. Veel panne vandaag. In Berneuil blijven we aan de kade liggen, zodat de auto en de rest van het gezin aan boord kan vanavond.

In Soissons een momentje aan om naar de bakker te gaan. In Venizel ligt een schip bij de silo. In Vailly is het daarentegen rustig. Trouwens de dubbele sluis van Celles was bijzonder volgens Coen.

Ontbijt aan tafel met zijn allen. Daarna het lange pand richting Berry au Bac. Waar Henny en de kinderen aan de terugrit beginnen. Een sluisje verder eindigen Coen en ik de reis. Deze keer geen boze visser in Guignicourt, maar eentje die zelfs een touwtje komt aanpakken en een praatje maakt.

Als de Vrachtwagens zich aandienen halen we het kleed van de lading. Gelukkig is het redelijk weer om dat kleed te kunnen drogen. Nat mag je dat niet opruimen. Daarna de luiken van de stapel hijsen en terug op de rails zetten. Werkt een stuk prettiger als ze gewoon kunnen rollen.

De laatste 30 pakken worden vandaag gehaald. Ondertussen brengen wij het schip op 3,50 m kruiphoogte en gaan de Ardennen in. Tegen de verwachting in lukt het precies om naar de laadplaats te varen. In Chateau Porcien ligt echter een schip onder de pijp dat vandaag geladen heeft. Volgens de sluiswachter van Quatre Cheminee gaat de Maas zeer binnen kort weer open. Dat had ik al een paar dagen eerder verwacht, dus een belletje gedaan. 's avonds in de mail zie ik het verlossende bericht aan de schipperij dat de Maas weer open is na het recente hoog water. Das mooi dan kunnen we zo blijven liggen en is rond gaan niet nodig.

Als de stuurhut weer op zijn plek staat komt de silobaas eens vragen of we straks kunnen laden. Uiteraard kan dat. Mooi een dag eerder op pad dan. Coen haalt verse baquetten bij de Boulanger. Wel een uitgebreide middag pauze tussen het laden door. Ondanks dat het maar 250 ton is geen plaats meer in het ruim voor de auto. Die moet op de luiken staan. Wel aan de hoge kant. Gebruik daarom de dunne planken.

En dat is zelfs te hoog. Eigenlijk weet je het, maar toch proberen. De spoorbrug van Rilly is te laag. Zonder planken op de luiken dan. Brengt onvoldoende ruimte. Banden leeg laten lopen. Nog altijd te krap. Dan de luiken omwisselen. Het lage luik op de plek van de hoge. Dat sluit wel minder goed af, maar nood breekt wet. Dan durven we het aan. Het past. Nu hebben ze het pand wel lekker goed gevuld met water. Zodat we iets minder problemen met de hoge bodem zouden hebben. Dat is op zich gelukt, alleen brengt dat weer andere problemen met zich mee…

Even aanpoten vanwege de 27 sluizen op negen kilometer, maar wat is het hier mooi varen. Gewoonweg genieten. Al zijn er wel puntjes van zorgen in één van de korte pandjes is de dijk goed kapot een meter diepe en half meter brede sleuf in de dijk is provisorisch gedicht, zodat het kanaal niet verder leeg loopt. Om te voorkomen dat er onvoorzichtige wandelaars in lopen staan er twee stokjes en een rood wit lintje eromheen. De bekende Franse slag.

Er zitten hier tegenwoordig bevers. Had al een paar bomen met duidelijke knaagsporen gezien. Nu drijft er een dode bever in het water. Naar gelang hoe lang zo'n beest al in het water ligt is het soms moeilijk te zeggen wat het geweest is, maar door de onmiskenbare platte brede staart is het nu duidelijk. Door een goede waterstand zakt de snelheid nergens tot nul. Hier en daar zijn wat Serieuzere pogingen ondernomen om dijkjes te repareren. Jammer genoeg blijkt even controleren of het kanaal ter plaatse nog diep genoeg is wel te veel gevraagd. Des ondanks na de middag al op de Maas. Waar de snelheid flink oploopt. Mijn temperatuur ook trouwens. In Bogny verrast één of ander hersenloos stuk nietsnut ons met een steen op een zonnepaneel.

Oei, moeilijk deze morgen. Voor mijn gevoel is het zes uur ;-) Wel vroeg om te beginnen op een zondagmorgen. Bij het invaren is het nog donker, bij het uitvaren begint de dag te krieken. Het voordek is trouwens glad geworden. Het vriest. Een fris begin van wederom een mooie dag. Onderweg durf ik de drinkwater tank helemaal te vullen. Het ondiepe stuk van de reis is achter de rug. Ondertussen een praatje makend met een barragist. Die zijn baan binnenkort in rook op ziet gaan. Of hij moet mobiel sluiswachter worden. De arbeidsintensieve naalden stuwen worden hier allemaal vervangen door klep stuwen die automatisch zijn. 's Avonds brengt Henny een gast mee aan boord.

Op zich spijtig dat ik net het mooiste stuk van de reis achter de rug heb. Al is de Belgische Maas tot Namur zeker ook mooi hoor. Onze eerste gast dit jaar is er dik tevreden mee. Door de dag eerder laden zitten we nu royaal in de tijd, want op de losplek kunnen ze ons niet eerder gebruiken. Dus maken het niet laat vanavond.

Volgende keer beter een ander overnachtingsplekje uitzoeken. De fabriek aan de overkant laat flink van zich horen. Een klein stukje varen we langs de Nederlandse grens, genoeg om het telefoon netwerk te ontvangen en te bellen met de provider, want al twee dagen staat er alleen noodoproepen in het scherm. Bij Henny is dat net zo. Blijkbaar zijn wij niet de enige en is er een storing gaande.

Het Albert Kanaal is tamelijk saai vaarwater. Het is dat er af en toe een sluis ligt of van die fijne versmallingen bij de bruggen anders zou je van verveling in slaap sukkelen, maar onze gast vind zelfs het Albert Kanaal mooi. 's middags al vroeg op de losplek in Merksem. Onze gast gaat Antwerpen bezoeken.

Vroeg begonnen met lossen en snel klaar. Plaats maken voor de volgende. Dan naar kantoor om afgetekende papieren op te halen. En we vertrekken alvast richting de werf. We hebben wel een week over, maar die komt vast van pas. Als ik me bij de coöperatie leeg meld krijg ik te horen dat we morgen in Gent kunnen laden voor Herent. Tja, daar zijn we dan begin volgende week weer vanaf. Zijn dan nog op tijd voor de werf afspraak. Dus schutten we van de dokken naar de Schelde en in Terneuzen er weer vanaf.

De controleur komt een kijkje nemen in het ruim. “Proper, doe maar weer dicht” Is het enige wat hij zegt als het ruim een stukje open gaat. Een uurtje later starten we met laden, na ongeveer 80 ton stopt het. Als dan lang niets meer gebeurd ga ik een kijkje nemen. Daar ligt wel heel veel lijnzaad in plaats van gerst. Daarom zijn ze gestopt. Na verloop van tijd komt er een chef. Dit moet er weer uit. Een eind verderop aan de kade staat een enorme zuiginstallatie. Daar lossen ze de lijnzaad. Daarna terug naar de laadpijp en verder met laden. Ondertussen is de dag al ver om en het tij verlopen uiteraard.