Bij de bakker in Oudenaarde moet ik me echt even inhouden. Zoveel lekkere dingen. Ze heeft ook een chocolaterie afdeling en echte Belgische pralines. Stevig geprijsd dat wel. Na het ontbijt gaan we een stukje varen. Echt een stukje maar. In Evergem brengen we de kinderen voor de laatste keer dit schooljaar naar internaat.

Vanmorgen staat er een jachtenschipper bij de drinkwaterkade druk te gebaren. Hij heeft motorpech, of we hem mee kunnen nemen naar Zelzate. Dat lijkt ons geen punt en knopen hem langszij. Dat gaat goed totdat we de ringvaart uit zijn. Bij de eerste de beste golven springt het jacht als een dartel kalf in de wei op en neer en stuitert iedere keer hard tegen ons aan. We stoppen af en maken op een andere manier vast. Nu blijft hij steeds een halve meter af. Dat is een stuk beter zo. In Zelzate leveren we hem af bij de werf. De meneer bedankt en wij vervolgen onze weg. Met mooi en rustig weer steken we de Zeeuwse stromen over. Zo is dat bijzonder aangenaam.

Ook aangenaam is overnachten in het gat van de vissen, lekker rustig in nergenshuizen. Hier zou je best een extra dagje kunnen doorbrengen. De Biesbosch is een mooi natuurgebied. We gaan verder richting Bavaria City. Daar wordt met smart op onze lading brouwgerst gewacht. Dan heb je hier vandaan nog twee routes om te kiezen. Op het laatste moment maak ik een keuze. De Maas heeft bijna geen afvoer en de vloed helpt een beetje mee. Dus besluit ik via Den Bosch te varen. Daar blijkt het niet zo druk, zodat we zelfs een uurtje vroeger als gedacht op de losplek aankomen.

De losploeg is gisteren avond nog laat doorgegaan met lossen. Om zes uur staan ze naast het schip te toeteren. Lossen. Snel naar de kraan, ondanks het korte nachtje (het zijn net schippers) zijn de lossers goed gemutst. Op de laadplaats heeft de buurman het origineel connaissement van ons meegekregen en daar zijn ijken op ingevuld. Ik kijk snel even na of wij dan misschien ook zo hebben zitten slapen en zijn connaissement mee hebben gekregen. Dat blijkt niet het geval. Na leegkomst moet ik dus opletten dat ik de goede afgetekend mee krijg, want de buren hadden twaalf ton minder geladen.

Leeg terug naar Frankrijk, aan de Volkeraksluis gaat alle opgespaarde glas, papier en huisvuil aan de wal bij de servicekade. Dat is er de vorige keren niet van gekomen, omdat ze ons steeds langs de jachtensluis sturen. Op zicht niets mis mee alleen daar is geen afgifte depot en op een gegeven moment wil je er wel eens van af. Aan de Krammer vallen we samen met buren en gaan gezellig gekoppeld over naar Hansweert. Dat is geen probleem met zulk rustig zomerweer. Onderweg spotten we zelfs een zeehond. Heel erg uitzonderlijk is dat hier niet, maar je ziet ze vaker niet als wel. Eenmaal in België komt het met bakken uit de hemel en dat is op de Leie meteen te merken. Het was al zo verdacht rustig met afvaart. Er zit iets tussen de beneden deur van Vijve. Duikers zijn onderweg. Wij maken vast en zien morgen wel verder.

Bijna iedereen is al vertrokken. Het euvel aan de sluis is verholpen. Henny gaat voor het laatst dit schooljaar de kinderen halen. En dan zijn we er voor 6 weken vanaf. Al mogen we dit jaar eigenlijk niet mopperen wat dat betreft. Want door de toch wel wat ongewone reisjes die we dit jaar hebben weg gebracht heeft de auto 5000 km minder op de teller bij gedraaid vergeleken met voorgaande jaren.

Bijna was ik gisteren helemaal naar de laadplaats gevaren. Nog één sluis te doen. Toch staan we vroeg op. In Weert is vandaag een festival, waar een aantal bands spelen die ik graag eens zou willen zien. En als het de buren met logee gisteren goed bevallen is zie ik ze vandaag nog wel.

Na de brunch motorolie verversen en dan krijg ik hulp van D. Het blijft niet alleen bij de motorolie, het volledige machine park krijgt zijn onderhoud.

Vandaag kan er niet geladen worden, dat is jammer, want nu kunnen we eind van de week niet meer vlaggen voor de bruiloft. D blijft aan boord als de rest boodschappen gaat halen. Als alle spullen weer uit de kofferbak geladen zijn, mesten we de hele auto eens grondig uit. Want dat er af en toe bijna in gewoond is kun je wel zien. Dat knapt op en het geeft de moed om de buitenkant ook aan te pakken. Een paar uur later staat hij gepoetst te glimmen.

Het laden is hier met een uurtje bekeken. Meteen vertrekken we richting Deventer. Onderweg zien we op twee verschillende plaatsen veel gendarmerie en pompiers langs het kanaal staan. In de mail zie ik een bericht aan de schipperij dat de vaart even gestremd is omdat men op zoek is naar een lijk. Het volgende bericht luidt dat het lichaam niet gevonden is, maar de vaart weer vrij gegeven. Dat zijn van die berichten waarbij je even wat langer over na moet denken. Er komen allemaal vragen op waar je geen antwoord op krijgt. Momenten om te realiseren dat je best mag genieten van de "gewone" mooie dingen van het leven.

Omdat de dag zo aardig begon is henny de plekjes op het voorschip nog eens bijplekken. Ze is nog niet op de helft en de kwast moet alweer opgeruimd. De kinderen zijn een beetje hangerig, omdat ze niet naar buiten kunnen. Wat wel mee zit is de vaart, zodat er misschien toch nog wel een mogelijkheid is om vrijdag mee te vlaggen. Dan moet er wel stevig aangepoot worden.

In Vreeswijk aan de drijfsteiger komen Ma en Ariënne even de post aan boord brengen. Helaas valt ma met haar knieën op dat vervelende rooster van het steiger. Meteen de verband doos erbij. Een knie is zover kapot dat er beter even langs de eerste hulp gegaan kan worden. Daar knallen ze er vijf hechtingen in. En volgens ma was dat allemaal niet nodig, want zo erg was het niet.

Ma is dan wel op d'r knie gevallen, maar niet op haar mondje. De telefoon is continu in gesprek. Er moet nog het één en ander geregeld worden voor de trouwerij van haar kleinzoon. Op de valreep varen we boven sluis Eefde (met een verwonderde sluiswachter; "u moet toch naar Deventer?") Snel hang ik de alvast opgezochte vlaggen in de lijn. Gelukkig krijg ik hulp van de buurman en de royaal op tijd aanwezige jongeren van schippers afkomst. Dat is erg fijn anders had ik echt niet op tijd de vlaggen er in gehad, want het is een heel geknoop. De plechtigheid is hier niet ver vandaan. Daar horen we van de gemeente ambtenaar dat de bruidegom eigenlijk een held op sokken was en dat de bruid graag bepaald wat er gebeurd. Maar als je op vrijdag de dertiende durft te trouwen is dat best heldhaftig en moet je niet raar opkijken dat je niet alles in de hand hebt. Het water komt af en toe met bakken uit de hemel en de foto camera van de fotograaf geeft er de brui aan. Op vrijdag de dertiende trouwen is misschien ook wel een beetje de goden verzoeken.

Aan de ontbijt tafel van het hotel buffet zit niet iedereen even fris en fruitig. Terug aan boord ruimen we de vlaggen op, gelukkig zijn ze droog, dat scheelt een hoop werk. Ondertussen is het zoete inval bij de buren waar de restanten bruidstaart worden opgegeten. s'Avonds missen we na anderhalve dag opeens de telefoon. Waar is dat ding eigenlijk? We vinden hem in de kofferbak van de auto.

Een klein stukje varen we de IJssel af. Onze allereerste reis was naar Deventer of eigenlijk was het schip toen helemaal niet van ons. We hadden zelfs nog geen papieren. Sindsdien zijn we er niet meer geweest. Herkennen doe ik niets eerlijk gezegd. Er liggen al een heleboel schepen voor de sluis. Het is te hopen dat ze niet naar het zelfde adres moeten, want dan komen we hier niet meer voor de stremming weg. Dan zit je hier 5 dagen opgesloten.

Het valt allemaal wel mee. Na de middag kunnen we zelfs al onder de kraan gaan liggen. Het lijkt wel of de trechter nu beter doorloopt en minder vaak in storing valt als bij de buren voor ons. Zodat we misschien wel leeg komen vandaag, maar om half vier gaat de kraanmachinist naar huis…..

Zo veel werk was het niet meer. Nou ja, dan zijn we nu vroeg leeg. Bij de sluis zijn ze alvast wat voorbereidingen voor de stremming aan het treffen. Daarom kunnen we niet meteen naar buiten schutten. In tussentijd spoel ik de tarwe van het schip. Een uurtje later kunnen we schutten.

Nog een klein stukje Overijssel voor we de Overijsselse Vecht over steken en vervolgens Drente in varen. De spoorbrug naast de Monierbrug staat eigenlijk altijd open. Nu echter niet. Er is vannacht een trein over gegaan en vergeten de brug weer te openen. Dat schijnt vaker te gebeuren. Een half uurtje later is er iemand opgetrommeld die de brug alsnog open komt zitten. De andere bruggen gaan gesmeerd en niet veel later zijn we bij de werf.

Daar moet het schip voor regulier onderhoud op het droge. Maar voordat het zo ver is gaan we eerst op vakantie.

tot en met 08-08-2012. Met de auto en gewapend met tent en slaapspullen zetten we koers naar Noorwegen. Voordat we daar zijn overnachten we eerst in Denemarken en Zweden, alwaar het voor het eerst sinds vertrek droog wordt. Uiteraard brengen we een bezoekje aan enkele sluizen in Zweden. Sommige groot genoeg voor coasters, andere te klein voor een spits. In Noorwegen maken we lange wandelingen door de ruige natuur, brengen we een bezoek aan een trollen park, een gletsjer, heel veel watervallen en…. een ziekenhuis. Verder zien we veel fjorden, ferry's, papegaaiduikers, een fraai gevormde steen, een trapsluis, de Southern Actor. Een gerestaureerde en gepensioneerde walvisjager onder stoom. Waar ik al eens op gevaren heb van Dordrecht naar Sandefjord. We bezoeken vrienden uit die tijd. Op de terugweg in Zweden rijden we een stukje van de glasroute. Na 5576 kilometer zijn we weer terug aan boord, alwaar de werkelijkheid weer begint met ……..