Al is het maar voor één dagje en in Nederland deze feestdag niet eens gevierd wordt, heb ik toch het gevoel er even tussen uit te zijn als we bij zus zijn. Bij het opstellen van een brief in de Duitse taal krijg ik hulp, want spreken lukt al snel, maar schrijven zonder fouten is toch een stuk moeilijker. Laska vermaakt zich prima met de voorraad haard aanmaak houtjes en verspreid splinters over heel de vloer. Als de klusjes gedaan zijn wandelen we een rondje Hiltrupper See. Altijd mooi en het bos ruikt zo lekker, de bomen hebben prachtige herfst kleuren.

Vanmorgen als alle Duitsers weer aan het werk zijn na een lang weekend raken we dan toch aan de reis. We gaan in Uentrop vlakbij Hamm laden voor Bonneuil vlakbij Parijs. Nemen de auto aan boord en gaan alvast varen, langs het oude en het nieuwe schiffshebewerk van Henrichenburg. Daarna het Datteln Hammkanaal in. Voorbij Hamm krijgen we nog 2 sluizen. Daar zijn we nog nooit geweest. Op het laatste stukje zit volgens mijn enigszins gedateerde Weska (onmisbaar naslagwerk voor de Duitse waterwegen) nog 2 lage bruggen van 4,20m liggen. Eentje is reeds vernieuwd en hoger, de andere ligt er nog. En is inderdaad laag. Met de achterpiek vol komen we nog maar 2cm te kort. Met een gangetje zou het dus moeten passen. Maar ik laat liever wat extra water in het ruim lopen. In tussentijd laten we een afvaart passeren. Daarna kunnen we er goed onderdoor. Niet veel verder is de laadplaats Uentrop. Bijna op het eindpunt van dit kanaal. Anderhalve kilometer verderop loopt het dood.

Er is nog flink bedrijvigheid in de haven, er liggen wel zes schepen. Wij laden als tweede, na belading ga ik papieren halen en moet een formulier voor Bundeslandstatistiek invullen. Een best ingewikkeld Duits formulier. Ik vraag me af hoe ze dat doen met Franstaligen. Met handen en voeten antwoord ze. Dan vertrekken we richting de sluis. We kunnen doorkomen er is geen opvaart. Nu geeft de lage brug geen problemen. We liggen dan ook precies alle ijken aan.

Even puzzelen, waar vandaan gaan we de kinderen halen. Als de sluiswachter in Friedrichsfeld ons zegt dat we de derde schutting hebben besluiten we eerst hier vandaan kinderen te gaan halen, Maar ik zie dat er voor de eerstvolgende schutting een Kempenaar ligt waar we naast zouden kunnen in de sluis. Dat is natuurlijk wel heel ingewikkeld voor de sluiswachter. En vraag zelf maar of dat wat hem betreft in orde is. Geen bezwaar, dus veranderen de plannen weer. Eerst af naar Lobith. Onderweg belt het internaat dat D ziek uit school is gekomen. Dat vindt oma zo sneu dat ze besluit de kinderen alvast te gaan halen. Dan gaan wij nog even door naar IJzendoorn waar we ook overnachten. De kinderen vertellen dat oma ze pizza en pannenkoeken had aangeboden. Dat lijkt mij ook niet zo geweldig als je niet helemaal lekker bent. Heeft u ook een appel?

Bij het verlaten van de vluchthaven meld ik me aan post Tiel. Daar zit een neef van mij op de post. Dat is dus de verkeersregelneef. Hij kan straks naar bed, want de nachtdienst zit er zo goed als op. Het wordt een mooie dag die je niet direct zou verwachten zo midden in de herfst. In de Volkerak mikken we op de servicesteiger wat rommel in de afvalbakken en treffen daar een oud spitsen collega van de Tabora. Op de Oosterschelde is het water zo vlak als een spiegel, zo zie je het zelden. Het is wel mooi in het donker.

Vroeg op. Alleen niet vroeg genoeg, blijkt op de Westerschelde, want het laatste stuk komt de vloed al opzetten. Voordeel is wel weer dat we zo binnen kunnen schutten in Terneuzen. We zijn dan ook nog vroeg in Evergem. Dan gaat de auto van boord en tegelijkertijd kan de drinkwatertank gevuld. We rijden langs de kust van Walcheren omdat daar een vriend aan het kitesurfen is. Ook wij waaien lekker even uit voordat we de kinderen weer naar internaat brengen. Bij terugkomst aan boord zijn de eerste schepen al opgeschut aan Evergem. Dat vinden wij verder wel gezegend en gaan mooi nog even slapen.

Dat neemt niet weg dat het toch een kort nachtje is. Nog slaperig loop ik naar het ontvangst kantoor. Dat is waar ook daar staat tegenwoordig een brood automaat. En aangezien we eigenlijk niets meer hebben. Haal ik daar eens een broodje uit. Een beetje huiverig, want het is nog wel maandag morgen vroeg en hoe vers is dan dat broodje nog? Dat blijkt dus heel erg mee te vallen, want het smaakt prima. Tijdens de vaart duiken we om de beurt nog even terug in bed. In Oudenaarde komt een jonge matroos vragen of hij met ons mee kan varen, want zijn schip ligt al in Kerkhove te lossen. Ach waarom ook niet, dus die vaart een pandje mee. In één pandje krijgen we hem niet enthousiast voor een klein schip. Het is bij hem nog groot, groter, grootst wat telt. Hij weet in ieder geval wat die straks moet gaan doen, want het schip is al ver leeg. In Kain krijgen we nog meer bezoek, maar nu van de politie, of we hier vaker komen? En of we als eens gecontroleerd zijn? De laatste tijd hebben we iedere reis wel ergens controle, ik ben er echt flauw van, dus niet met mijn vriendelijkste gezicht presenteer ik nog maar eens de gevraagde documenten. Op de exploitatie vergunning na is alles in orde, maar ik doe geen Belgisch binnenlandse reis, dus is die ook niet nodig volgens mij. OK, sorry schipper dat is waar, dan is alles in orde. Goede reis.

Oeps, beneden de sluis van Fresnes ligt een schip dat zeker 2 scheepslengtes het kanaal Pommereuil Conde in is gevaren. Zouden ze dan eindelijk begonnen zijn met baggeren van de vaarweg? Nee, helaas. Daarvoor moeten we nog wachten tot 2015. De buurman moest naar Tertre. Op zich geen gekke gedachten om zo te varen. Ware het niet dat het kanaal al een poosje dicht is. Frankrijk geeft België de schuld van de blubber in het kanaal en België zegt dat het in Frankrijk ligt en dus ook zelf voor een oplossing moet zoeken. En zo is de vaarweg al 20 jaar dicht. Schandalig.Vorig jaar tijdens de staking van boze schippers hebben we met onze roeiboot nog geprobeerd om een stukje dit kanaal in te varen, maar ver kwamen we niet. De buurman is veel verder gekomen. Een hele prestatie.

Baalde ik gisteren nog even dat we net niet meer boven sluis 7 geschut zijn. Vanmorgen kan ik aan Moislains zo met de buurman mee. Blijkbaar zit er nog wel het een en ander voor ons uit. We varen niet het Canal du Nord uit. Dat zou ook wel heel snel zijn geweest. Nu hebben we de komende 2 dagen vrij, want het kanaal is dan gestremd voor "onderhoud".

Erg vroeg rijden we naar huis. T kan dan mooi een dagje op school meedraaien. Henny gaat met D voor controle aan zijn oog naar het ziekenhuis. Ik breng een bezoek aan Europort. De vakbeurs in de Ahoy. Om alles goed te bekijken, Hier en daar een praatje houden. Eigenlijk heb je aan één dag niet genoeg.

Nog wat zaakjes regelen en voor volgende week personeel regelen. Als de kinderen uit school zijn rijden we terug naar boord.

Oei, voor Pont l'eveque is het heel druk. Er liggen zeker 10 schuttingen. En dat is dan van één dag, want op 11 november kon er hier nergens gevaren worden. Het mooie zonnetje staat erg laag en neemt af en toe flink het zicht weg. Vanavond wat vroeger vast gemaakt en natuurlijk kijken we even naar de intocht van de sint in Dordrecht.

De Oise is goed 100 km lang en op zondag zijn er wel 3 verschillende bedieningstijden voor de sluizen. En als je denkt dat je het inmiddels uit je hoofd weet is er weer iets veranderd. Ook een uur middag pauze aan ons broek. In Pontoise gaan Henny en de kinderen weer van boord.

Het laatste stukje deze reis gaat door de stad van Paris. Erg rustig. Niet zo vreemd voor een maandag morgen. Ma en Tante Adrie die voor een reisje mee zijn geven hun ogen goed de kost. Een klein stukje Marne en we zijn in Bonneuil.

Om 7 uur zouden ze gaan lossen, maar pas dik 2 uur later komt de kraan. Als die er eenmaal is zijn we zo leeg. Dan hard aan het werk, ruim schoon maken, schip afspoelen en de zijden schoonmaken.

Je hebt hier een mooi laag kantje om aan de zijden te werken. Die maak ik nog een keer zwart voor de winter. Jeetje wat is het alweer vroeg donker. Het laatste stukje moet bij kunst licht. Het is niet anders, maar ik wil het graag af hebben. Voor morgen geven ze nattigheid af.

En dat blijkt te kloppen, Motregen dus alles nat. Dan varen we naar de stad. Aan de quai de Austerlitz zijn de ligplaatsen voor de beroepsvaart ook al verdwenen. En om er zeker van te zijn dat er ook niemand meer gaat liggen zijn de palen ook maar weggehaald. In de muur zitten nog wel een paar pennen waar een touw omheen kan. Ik ga de stad in om wat zaakjes te regelen. Waaronder een raadsman die mij kan helpen volgende maand. Dan is de zitting. De rechter zal dan uitspraak doen wat mijn straf moet zijn voor het alleen door de stad van Paris varen. De maximale straf is 2 jaar cel. Dus als het journaal erg ver achter gaat lopen weet u waar ik ben.

Voor de boodschappen vaar ik naar Ivry, daar kun je recht voor het centre commercial liggen. Althans vroeger. Nu liggen daar ook passagier, restaurant, receptie of weet ik wat voor schepen. Ik zie nog een moeilijk toegankelijk mini plekje achter twee palen. Het past, maar een draad beschadigt wel de pas gelakte witte roef. Met de bevrachting wil het ook niet erg lukken deze keer. Het is stik laag water op de Rijn, maar laagwatertoeslag willen ze niet betalen. Plus de Marne boven Bonneuil, Yonne en het Canal du Loing zijn momenteel allemaal tegelijk gestremd. Handig geregeld van VNF. Op de Seine kan ik mijn zin niet krijgen. Pas ver in de middag kan ik eindelijk iets naar mijn zin krijgen. Op de Oise laden voor Spyk. Daarvoor moet ik wel een eind leeg terug, maar het verschil in vracht vanaf de Seine is werkelijk klein. Toch is het een rare markt. In de Rijnvaart zijn de vrachten vanwege het lage water zowat verdrievoudigd. Het zou dus voor de hand liggen dat er iets meer graanproducten in Frankrijk aangekocht gaan worden. Maar daar merk ik in ieder geval nog helemaal niets van.

Van Henny komt een berichtje dat het goed uit te houden is in Gambia en dat ze krokodillen heeft geaaid en alle vingers nog heeft. Mijn personeel, Ma en tante Adrie hebben het ook naar hun zin. Ze kijken voortdurend in de stuurhut om zich heen. Paris blijft altijd mooi om door te varen. Bij de sluis van Chatou zijn de deuren dicht, terwijl de sluiswachter had gezegd dat er opvaart uit vaart en dan aan ons was. "O'jee sorry, ik was u vergeten". Ik ben nu bezig de sluis leeg om te zetten voor een opvaart". Dan maak ik maar vast, want dat gaat wel even duren. Tot overmaat van ramp weigert de grote aggregaat dienst, Tenminste hij draait prima geeft alleen nul spanning. Moet het dus nog zonder kopschroef stellen. Dat gaat prima, want wind is er werkelijk niet. S 'avonds maak ik vroeg vast om op onderzoek bij de aggregaat te gaan. Ik kan het zowaar zelf oplossen. Een jaar of twee terug had de aggregaat een zelfde storing. Een doorgeslagen diode. Heb zelfs een nieuwe op voorraad liggen. Anderhalf uur later is het euvel verholpen.

Je ziet geen hand voor ogen. Dan duik ik mooi nog even terug in bed. We hoeven tenslotte nog maar drie sluizen en kunnen dinsdag pas laden, tijd genoeg. Tegen de middag is het zicht nog niks beter, maar vertrek toch maar. Eigenlijk blijft het zicht de hele dag slecht. In Pont st Maxence liggen al een paar schepen aan de kade en zoek er voorzichtig een plekje tussen.

Pas nu kunnen we zien hoe de wereld er hier uit ziet, maar om nu te zeggen dat het helder is, Nee. Bij de silo ga ik eens vragen of er misschien vanmiddag nog geladen kan worden. Het gaat hier tenslotte erg snel. Zelfs een groot schip zakt best hard. En we moeten deze keer maar een klein beetje hebben, i.v.m. het extreem laag water op de Rijn. Nee, morgenvroeg is de controleur besteld en eerder kan er niet geladen worden. Dan kan ik nu nog wel de beschadigde plekken van de grote grijper in Recklinghausen bij werken. En zie dat de bobcat van Bonneuil ook een souvenir voor me heeft achter geladen. Een dwars verbinding om de buikdenning op zijn plek te houden los gereden. Het ding is niet krom. Even vast lassen het is weer in orde.

Waterstanden kijken is eerste werk vandaag. Hoeveel gaat het nog zakken als we onderweg zijn. Ik hou het op 1,70 meter. Een uurtje laden, haal voor vertrek nog een brood en wat sinaasappels en spoel het schip af. Het zicht is wel beter en dat vaart prettiger. Bij het vat smeerolie dat we in Compiegne kopen krijgen we een fles champagne kado. Dan hebben we die alvast voor oudejaarsavond. Op de brug gooien een stel grappenmakers wat naar beneden. Geïrriteerd ga ik de schade bekijken. Die is er niet en vindt ook geen steentjes, maar wel een muntje. Nu hoeft dat wat mij betreft geen rage te worden, maar het is in ieder geval een stuk prettiger dan stenen gooien.

Als we beginnen in Noyon is het weliswaar nog donker, maar wel helder. Lang duurt dat echter niet, want aan Sermaize is het weer gedaan met het vrije zicht. Door de tunnel pikken we een buurman op die het niet meer zien kan. Eenmaal bij de sluis maakt hij weer vast en wacht betere tijden af. Her en der liggen wel meer schepen. Varen doen er duidelijk minder als normaal. Dacht ik vanmorgen nog dat als we naar de tunnel zouden varen een goede score zou zijn, we varen zelfs naar sluis 3. Als we liggen kijk ik op het vluchtenschema van Schiphol. Bij alle vluchten staat de verwachte aankomsttijd of reeds geland achter het vluchtnummer, behalve bij de vlucht waarmee Henny terug moet komen. Daar achter staat een doorverwijzing naar een andere pagina, terwijl ik die op zoek voel ik mijn hart zowat in mijn keel bonken. Niets aan de hand gelukkig, ze hebben alleen wat extra passagiers van een andere vliegmaatschappij aan boord.

Ik lees nog net op tijd dat sluis Menen tot nader bericht gestremd is. Dan slaan we maar rechtsaf na Palluel. We zijn niet de enige die dat zo doen. En varen met een volle schutting de Franse Schelde af. Bij het passeren van de oude sluis Rodignies vertelt Ma dat ze daar vroeger wel eens de 52e schutting hebben gehad. Dat was 2 dagen opschuiven. Twee dagen geleden lagen wij nog te laden in Pont St Maxence.

Ik sta vroeg op om nog van het laatste stukje vloed op de Westerschelde te profiteren. Als ik de motor start en vertrek komen Ma en tante Adrie ook al in de stuurhut. Dat is eigenlijk helemaal niet nodig, maar wel gezellig. De dames kwebbelen al de hele week over van alles en nog wat. Wel grappig om allemaal aan te horen. De wind verwachting beloofd een stevig briesje. Alleen met onze huidige diepgang hebben we een mini coastertje. Dus kom maar op. De dames lijkt het ook wel leuk. Moeten we beneden het één en ander plat leggen? De wind valt echter wel mee en op de Westerschelde recht van achteren. Niets aan de hand. De Oosterschelde alleen bij de Witte tonnen Vlije wat geslingerd. Bij de Krammersluizen houden we het voor gezien. Henny haar ouders komen ons oplopen en gaan gezellig buurten.

Nog steeds zonder Henny want, die is nog in Vreeswijk. D heeft vandaag een zaalvoetbal toernooi in Arnhem. Waar M en T dan ook verplicht naar toe moeten. Ik vaar met de vakantie bemanning naar Lith van waar ik de dames ieder naar huis breng. S' Avonds is het gezin compleet.

De kinderen, Henny en ik hebben elkaar veel te vertellen. T heeft bij Arienne en Ferdinand gelogeerd en verteld wat ze allemaal heeft beleefd. Henny heeft een Krokodil geaaid en hippo's gezien. Er zijn foto's als bewijs materiaal. (vakantie Gambia). Als we van het Maas Waal kanaal de Waal op willen draaien. Moet mijn Franse buurman even wachten, omdat hij onvoldoende Duits of Nederlands spreekt om de verkeerssituatie en de uitleg daarvan te begrijpen. Aldus de post. Ik wacht ook maar even af tot de kust veilig is en gaan dan samen in de opvaart. De buurman mag wel verder gelukkig. Er is al genoeg heisa om geweest als je het mij vraagt. Samen gaan we in Lobith overnachten. Vanavond geen kinderen wegbrengen, dus loop met Laska en T een rondje Bijland. Mooi in het donker.

De kinderen hebben vandaag vrij gekregen, omdat er TV opnames bij ons aan boord zijn van het VPRO kinder programma Villa Achterwerk. Tim Haars komt een dagje mee helpen. Om dat goed vast te leggen is er een cameraman, geluidsman en een régisseur mee. Drukke boel aan boord. Eerst verschillende opnames gemaakt. Bijvoorbeeld de ontwaak scene. Dan is het tijd om naar de losplek te gaan. Ze filmen hoe we vertrekken en pikken ze buiten op de autosteiger weer op. Althans dat is de bedoeling. Maar er schiet net een drijvend eiland op de steiger. Even een autootje aan boord nemen zegt de schipper. En vervolgens gaat er inderdaad een auto aan boord, maar ook twee van boord en de volledige matrozen bemanning wordt gewisseld. Al met al zijn we wat laat en dan zul je net zien dat ze in Spyck voor op de planning zijn. Dus direct lossen. Een losser herkent Tim Haars uit de New Kids film en is zo blij als een kind als hij er mee op de foto mag en een handtekening krijgt. Tijdens het lossen druk met opnames. Als we leeg zijn varen we weg. En weer terug om het camera team mee te nemen. Dan kan Tim het ruim schoonmaken. In Nijmegen gaan ze allemaal van boord. Nieuwsgierig wat er van geworden is? Wij ook. Kijk 11 december 2011 naar Villa achterwerk (van hier tot Tokio) NED 3 om 09:00 uur. Het onderwerp heet "in de schoenen van….." en is pas tegen het einde van het programma om ongeveer half 10 aan de beurt.

Henny brengt de kinderen naar school. Daar is gisteren niets meer van gekomen. Het was dan ook al met al een gekkenhuis. Ze neemt meteen het raamframe mee, waar in Herne het glas van kapot gegooid was. Dat glas is nu binnen en kan op de fabriek in het frame gezet. Als ik in Sambeek ben is Henny onderweg naar boord en wacht ik daar. Het waait flink en het gat wat het open raam achter laat krijg ik niet goed wind dicht met een zeiltje. Dus als Henny er is gaat eerst het raam terug op zijn plek. Pas daarna door naar Maasbracht.

Hier in Maasbracht gaat het oude ankerlier van dek. Samen met de ankerkettingen en de bak daarvoor. En nu we toch bezig zijn, maken we het piekluik ook meteen maar een maatje groter.