Op onze home pagina staat het ook al, maar wij wensen iedereen een voorspoedig en gezond 2010. Na het ontbijt kleden we ons warm aan en gaan een eind wandelen. De wind is ijskoud, niemand vindt het dan ook erg als we het bos in lopen. Een mooie route met een prachtig huis, bijna kasteel. Daar is een waakhond die ons blaffend begroet. Ondanks het bordje "chien mechant" aaien we het beest om de beurt en zijn we al snel dikke maatjes. Daarna gaat het verder door een soort loopgraaf met af en toe een omgevallen boom. Dan komen we bij een oude toren waar de trap half weg is, maar kom toch boven. Jammer genoeg is de toren net niet hoog genoeg voor een mooi uitzicht. Ernaast is nog een ruïne van een kapel. Daar peuzelen we een meegenomen oliebol op en een mok warme chocolademelk. Terug lopen we via Pont st maxance. Als we terug aan boord zijn varen we nog naar sluis Creil.

Op de Oise gaat het lekker vlot, maar nu we de Seine op moeten zakt de snelheid behoorlijk. De rivier is ook officieel "en crue" volgens het scheepvaart bericht dat ik binnen kreeg. Vanaf dan gelden er bepaalde restricties voor het doorvaren van de stad Parijs. Het vriest alweer een paar dagen dus het hoogwater zal niet doorzetten. Dat Conflans een binnenvaarthoofdstad is kun je nu met de feestdagen goed zien. Er liggen overal schepen. Ik vaar via Bougival, omdat er via die arm minder stroom loopt. Normaal heb je ook nog wat voordeel als je de kleine sluis neemt, maar die is momenteel buiten gebruik. Het eiland van st Denis passeer ik langs de Gennevilliers kant omdat het iets korter is. Jammer, morgen zit de vakantie voor M er alweer op. Omdat we plannen voor morgen in Parijs hebben gemaakt varen we door naar Champs de Mars.

Liggen bij quai de Grenelle, in mijn kinderjaren lagen we hier regelmatig. Het leuke is dat het bord dat we hier niet meer mogen liggen, weg is. We gaan de eiffeltoren op. Nog voordat hij open gaat staat er al een mega rij. En ik dacht nog wel we gaan vroeg dan zijn er nog niet zoveel mensen. Maar de wachttijd valt reuze mee, vooral ook omdat wij met de trap gaan. Tenminste tot de 2e verdieping daarna kun je alleen met de lift naar de top. M die al heel lang eens op de toren wilde kijken vindt het geweldig. 600 treden, wat een uitzicht, want het is prachtig winter weer. We zien de westropa liggen. De top is niets veranderd, meneer Eiffel zit nog steeds in zijn kamertje. Als we beneden aankomen is de rij zover gegroeid dat hij nu van poot tot poot reikt. Daarna is het weer auto van boord en rijden maar.

Varen langs de toren waar we gisteren nog op waren. Voor het eerst sinds we varen komt de brigade fluvial aan boord in de stad, politie controle. Ze vinden het maar lastig al die nederlandstalige documenten. Behalve het olie afgifte boekje, dat is in 3 talen. Collega's op grote schepen in het Rijnbekken zullen het wel vreemd vinden, maar naar het vaartijden boek vragen ze niet. Sterker nog dat is hier niet verplicht. Dat scheelt een adnimistratieve last. Na de middag op de losplek. Plek om te liggen is er nu niet. Dan maar langzij een zandbak. Een uurtje later komen ze van de zand en grind overslag vragen of ik die bak wil verhalen? Nou nee, dat wil ik niet. Onsymphatiek vinden ze, tja dat kan wel zijn, maar als je kiest voor duwbakken dan is dat prima, maar ik ben geen duwboot.

In anderhalf uur tijd 345 ton rollen gelost. Er zit nog geen schot in de bevrachting. Ben al een week bezig met verschillende aanbiedingen. Enkel de beloning blijft achter. Dan opeens komt er een Sens Helmond waar we het snel over eens zijn en alles is in nog geen 5 minuten geregeld. Nicolas is al onderweg met de trein en als hij aan boord is vertrekken we vast. Niet dat we haast hebben want, er kan pas maandag geladen worden.

Brrrrrrrrr, wat een kou vanmorgen, ik schroef de verwarming nog wat op. Dan varen we langs Melun, St Mammes, Montereau, Daar nemen we de Yonne. In pont sur Yonne maken we vast. De vandaag gevallen sneeuw heeft alles mooi wit gekleurd.

De statistieken van 2009. 25 reizen, bijna 7000ton vervoerd, 17969km gevaren, waarvan 5308km leeg. 1825 motor uren gemaakt en nog 630 leeg. Dat koste bijna 26000 liter brandstof en nog 6820 liter voor de leegvaart en 2663 liter voor de aggregaten. Dat komt uit op 13084 euro brandstof kosten en dat is toch 7000 euro minder dan vorig jaar.

In Sens maken we vast vlakbij de supermarkt om proviand in te slaan. Daarna doen we de laatste sluis voor de laadplaats. De silo waar we moeten laden is hartstikke nieuw. Tenminste de silo is nu al 2 jaar oud volgens de silobaas. Maar er waren problemen met de kade. Die was niet goed gemaakt en verzakte. Nu is hij opnieuw gemaakt en er is zelfs gebaggerd voor de kade. Dus is er ook nog voldoende diepte om het schip bij het afladen niet aan de grond te laten komen. Zoiets verwacht je hier niet natuurlijk. Hier 500 meter beneden is ook nog een nieuwe kade gemaakt. Die moet nog gedoopt worden. Het is port de Gron. De bedoeling is om er ook containers over te slaan. Het zal tijd worden. Het is pas de eerste container haven op de Yonne. We kunnen toch morgen al laden dus maken we het ruim alvast in orde.

Als men van de silo wil beginnen met laden blijkt dat de laadpijp niet wil. De hydroliek kleppen zitten vast gebroren. Nu hadden wij ook een behoorlijke strijd moeten leveren voordat we de luiken open hadden. Maar de autokraan ging wel zonder problemen omhoog. Na een uurtje verwarmen wil de hydroliek wel weer aan de gang, dus beginnen we met laden. Een uurtje later zit het er alweer in. Het gaat snel genoeg. Echter de bascule heeft ook last van de kou, want volgens mijn ijken hebben we maar 260 ton in. En komen we 2,5ton te kort. Eerst nog een keer na meten, na rekenen, Nee geen fouten gemaakt. Zitten we misschien toch aan de grond, nee ook niet. Nou dan doen we er na de middag wel 2,5 ton bij. Pfff, voordat we dan weer klaar zijn om te vertrekken zijn we ook 2,5 uur later, terwijl dat de 2,5 ton er in 30 seconde tijd in zit. Maar goed ben nu al geladen terwijl het pas voor maandag was voorzien, dus moet ook eens tevreden zijn.

Zelfs op het stukje lateraal kanaal van de Yonne dat er hier is, (vinneuf) is zelfs nog geen ijs. Hoogst merkwaardig. Het heeft toch weer flink gevroren -10, maar er staat een forse wind wat het nog eens extra ijzig koud aan laat voelen, maar het water bevriest wel wat moeilijker. En ze kunnnen hier mooi een klein stroompje door het kanaal laten lopen, zodat het niet zo snel bevriest. Alleen is het wel noodzakelijk dat als je bij sluis port renard een verlaat open laat staan, je hetzelfde doet bij sluis vinneuf. En dat is vannacht duidelijk niet gebeurd, want voordat daar de beneden deuren open gaan zit ik al vierkant aan de grond. Al snel blijkt waarom. Het pand staat minstens een halve meter beneden peil. Gelukkig is het maar een kort pand wat nog redelijk vlot bij gevuld kan worden. Na een uurtje kunnen we voorzichtig buikschuivend op weg naar Port Renard. Toch nog net voor de middag pauze op de Seine, waar alleen op zondag een middag pauze gehouden wordt.

De sluiswachter vraagt of we willen afschutten, want 1 sluisdeur wil niet open. De opening met 1 deur is 9 meter breed, geen probleem. Ze doen hier niet zo moeilijk, later blijkt dat de deur al vanaf gisteren niet meer open wil. En blijkbaar is er in het weekend niemand te vinden die daar iets aan kan of wil doen. Het blijft toch wel een speciaal land. Parijs bedekt met een dun laagje sneeuw dat is wel bijzonder al is het echt maar een klein beetje meer. Bij de eerste sluis vanmorgen lag nog dik 10 cm.

Als ik vanmorgen mijn neus buiten steek ruik ik gasolie. Al snel blijkt dat het komt van de rivier daar drijven grote vlekken langs. Niet dat ik dat in orde vind, maar ben al blij dat die lucht niet bij mij vandaan komt. We komen gedurende dag extreem weinig schepen tegen. Dus begin ik me lichtelijk zorgen te maken over de mate van bevaarbaarheid van het canal du Nord in verband met ijsgang.

Als we in Janville van de rivier oise afgaan komen we op kanaal. En daar is dan ook meteen het eerste ijs van de reis. Maar het is allemaal al goed kapot gevaren, dus niet echt een probleem, hoewel er toch vrij zware stukjes tussen zitten.

Gelukkig weer een vorst vrije nacht gehad. In het valleitje van Clery loop ik op mijn voorganger, dat is ook een spits en kan met hem mee schutten. Dus moeten we weer vast maken in de sluizen. Vanaf de tunnel van Ruyaulcourt is het kanaal niet in beheer bij de SNS, maar bij SNN. Het is lunch tijd als we aankomen bij sluis 7, daar liggen zoveel schepen dat er geen plaats meer is om te liggen. Verderop zijn steeds afwisselend de sluizen kapot , ijs achter de deur en de hydroliek duwt wel door totdat er iets afbreekt en dat gebeurt nu dus dagelijks. Hier zijn de sluizen om en om op afstand bediend, dus alles op de camera's en met knopjes tot er een alarm afgaat. s' Avonds nog de 6e schutting.

Het is weer lunch tijd als we eindelijk aan de beurt zijn om de eerste sluis te doen vandaag. Dus een hele dag opgeschoven. Als we sluis 6 gedaan hebben horen we dat bij sluis 4 het bovenlager van een sluisdeur is afgebroken. Dus kunnen we beneden 5 weer vast maken. Als 2e schuting. Gezellig is wel dat er bekenden beneden sluis 4 liggen te wachten. Het is boven verwachting snel weer gerepareerd en varen we als passagiers met de buren mee naar ons eigen schip. En doen zelf nog 2 sluizen vandaag. Van Havrincourt naar Sains les Marquion vandaag.

Rondom het schip een vers laagje ijs, maar het vriest op het ogenblik niet meer. Het is ook niet zo een probleem om op gang te komen. Bij de sluis is het blijkbaar wel een probleem, want het is al half tien voordat de eerste opvaart de sluis uit is en er in kunnen. In de sector van het noorden gebruikt men geen houten balk voor de deur die voorkomt dat er ijs de sluis in drijft. Dat lijkt wel erg simpel en is het eigelijk ook, maar wel uiterst effectief. En het voorkomt dus een hoop trammalant. Eenmaal aan Marquion is er bijna geen ijs meer en gaat het weer voorspoedig. S'avonds het gezin weer compleet. Nicolas moet nog een dagje langer wachten.

Ik baal er eigenlijk wel een beetje van, het weekend is toch al zo kort en dan heb ik vandaag ook nog een vergadering in Brussel. Dat is best nuttig en heb er zeker geen hekel aan, maar deze keer heb ik vrouw en kinderen al 2 weken moeten missen en dan ga ik vandaag weer op pad. Gelukkig is het niet ver rijden en ben nog redelijk vroeg terug aan boord. En kom vrijwel tegelijkertijd met Nicolas zijn vrouw en zoon aan. Er wacht ons een lekkere warme hap.

Na het ontbijt vertrekt onze stagair voor een weekje naar huis. Wij varen naar de Wester en Oosterschelde. In de krammer sluis komt er met veel boegschroef geweld een megatanker naast ons liggen. Wel aan de andere kant van de sluis hoor, maar het ding is zo breed dat er nog maar een meter of 2 tussen beide schepen zit. We slingeren er van. Het boegschroefwater komt zelfs in ons gangboord, en dat met een franse 1,80 m diepgang.

De hele morgen in het scherm van de slagroomklopper, kredietmolen, meeuwenmepper, ofwel gewoon de radar moeten kijken. Het Hollands Diep is wel ruim vaarwater, maar zelfs op de Bergse Maas zie ik de oevers niet. Omdat we op de losplek nog eentje voor hebben die morgen rond de middag leeg zal zijn, maken we vroeg vast, zodat we morgen just in time zullen arriveren.

We hadden het slechter kunnen treffen, de dooi van de afgelopen dagen heeft het ijs al zover doen smelten dat er alleen boven de sluizen nog wat drijft. Zelfs op het stukje oude zuid willemsvaart wat nu in beheer is bij de gemeente Helmond valt het mee. Als we aankomen zie ik de buurman leeg door de brug komen. Dat komt mooi uit. Maar helaas er blijkt een franse collega uit de lucht gevallen te zijn. De man op kantoor verontschuldigd zich dat hij niet op de hoogte was van de komst van de franse collega. "hij had zich niet voorgemeld bij ons". Dat heeft als gevolg dat wij nu pas morgen ochtend aan de beurt zijn. Dan kunnen we vanavond mooi bij vrienden langszij die bij de andere silo moeten lossen.

Als we leeg zijn kom ik op het kantoortje de papieren halen. Daar zit zelfs zonder er naar te hoeven vragen een losverklaring bij. Dat is weer een nieuwe papieren tijger erbij voor ons. Dat is vast omdat het kabinet ons al jaren een vermindering van de administratieve last beloofd. Meteen vertrekken we richting IJmuiden. Weer een lading rollen halen. Voor de verandering moeten we nu in Gennevilliers lossen. Nu we leeg zijn gaat alle ijs dat voor de kop komt onder het vlak door en gaat dan de tunnel in, door de schroef. Het rammelt dan ook flink, terwijl we toch heel zachtjes draaien. Dat is wel een groot nadeel van het leeg varen. Gelukkig zijn het steeds maar hele kleine ijsveldjes.

Omdat volgens de berichten op het merwede kanaal nog behoorlijk ijs zit, varen we een alternatieve route, die via St Andries, de waal en Tiel naar Amsterdam gaat. Op de waal komt er een enorme zwerm ganzen over vliegen. Die maken zoveel kabaal dat ze boven het motorgeluid uitkomen. Bij meeuwen heb ik sterk het vermoeden dat die echt proberen hun droppings op het schip te laten vallen, maar bij deze zwerm ganzen komen we er goed vanaf.

Het is nogal druk met schepen in de haven van IJmuiden, we hebben een plekje moeten nemen waar we 5 breed liggen. Vanmorgen vroeg waren we dan ook de klos, de buurman moest er tussenuit om te gaan laden. Gelukkig blijft het bij 1 keer verhalen, dan kunen wij gaan laden. Dat gaat voorspoedig deze keer. 's Avonds geladen in Vreeswijk zodat M zonder reizen aan boord kan stappen.

Omdat er in Belgie op zondag niet geschut wordt hebben we wel wat extra tij d om daar te komen. Ondanks dat beginnen we toch vroeg om nog van het getij te kunnen profiteren. Aan de schildpadsluis moeten we na een duwconvooi in varen. Ik had al wat langer gewacht zodat de man al zo goed als vast lag. M aar net op het moment dat we er bijna tussen komen slaat de duwboot hard ac hteruit. Het schroefwater dat met geweld van onder de schuine achterspiegel komt wordt nog eens extra dwars uit gestuwd doordat het tegen de platte ac htersteven van de duwbak slaat. Ik had al ruim afstand van de sluismuur geh ouden, maar dat was ruim onvoldoende om te voorkomen dat we tegen de sluism uur werden geprojecteerd. De wrijfhouten absorbeerden de smak nog iets, maa r het was toch een schokkende ontmoeting met de muur. Eenmaal vast in de sl uis valt het wel op dat we iets scheef liggen. Ik kijk de ijken even na, ma ar liggen gemiddeld niet dieper als bij vertrek, dus geen paniek of water i nname. Toch even de rollen nagelopen, blijkt er wel degelijk eentje van de weeromstuit 40 cm van zijn plek gekomen te zijn. Terwijl die met 4 keggen p er zijde vast stond. We kunnen hem met behulp van domme kracht weer terug o p zijn plek krijgen en liggen daarna weer netjes recht.

Voor we de Westerschelde op gaan de rollen nog eens gecontroleerd. Er staat een heel sterke ebstroom, zodat de oversteek niet lang duurt. Van de passerende zeevaart deze keer geen hinder gehad. Al vroeg aan Evergem, daar krijgen we net als gisteren bezoek van vrienden, maar erg lang kunnen ze niet blijven, want het weekend zit er alweer op en moeten weer een stukje autorijden.

Met Nicolas afgesproken dat hij met openbaar vervoer naar Vijve komt. Alleen er gaat een gemeen stroompje op de leie, zodat ik een uur later als afgesproken pas aan de sluis ben. En Nicolas was er al een half uur eerder, dus heeft daar flink staan blauwbekken. Het lijkt wel alsof de tegenstroom al minder wordt zodat we zonder ploblemen door de flessenhals van Kortrijk, Wervik en Comines komen. Maar daarvoor hebben we toch de oude engelse gentleman in de machinekamer moeten aanspreken.

De ene reis is de andere niet. Waar we de vorige reis 1,5 dag nodig hadden om van sluis 7 naar 3 te komen, doen we het deze keer in andere richting in goed 2 uur.

De ontvanger zit maar achter mijn broek aan dat hij vrijdag wil lossen. Ik kan nu nog niet garanderen dat ik er vrijdag op tijd kan zijn. Ook de gendarmes fluvial van Paris hebben al 2 keer gebeld, dat ik nog eens langs moet komen en dat moet wel binnen 14 dagen, anders gaat het zonder weerwoord naar het tribunaal. Maar ik kan alleen langskomen als dezelfde equippe dienst heeft. Nu wil het toeval dat we deze reis weer richting Paris gaan.

De hele dag aan het rekenen, waar kan ik het beste eraf om vanavond naar de gendarmes fluvial te gaan, want die hebben dienst van 1900 tot 0 uur, of dinsdag van 0700 tot 1900 uur, maar dan moeten we in Montargis laden. Dus beter vanavond. Vanaf Boran of Bruyeres kom ik niet meer terug aan boord of moet ergens op het station slapen. Vanaf Beaumont Persan zou het nog wel moeten kunnen. In tegenstelling tot we eerst dachten haal ik de sluis Boran nog wel en kunnen dan door naar Persan. Daar op de fiets naar het starion. Op het politie schip hoor ik dat de rechter over mijn overtreding moet oordelen, of het is geen overtreding maar een dilict. Dus moet ik een verklaring afleggen. Na een goed uur sta ik weer buiten en vraag me af waarom dit vorige keer niet meteen kon. De op 1 na laatste trein brengt me naar boord, waar ik diep in de nacht aankom.

En dan nu ook nog vroeg op om met het openings uur aan de sluis te zijn. Wa nt de ontvanger wil zijn rollen graag hebben en vanmiddag nog de helft gaat lossen. Precies op de afgesproken tijd varen we onder de overkapping. Niet veel later gaat de eerste rol uit het schip. Just in time logistiek heet d at. Maar om kwart voor vier is het alweer gedaan met lossen, de andere 14 z ijn voor morgen vroeg. Krijg een telefoontje van de brigade fluvial. Ik hab gisterern een adres in Nederland opgegeven en volgens de man had ik beter een Frans adres kunnen opgeven. Ja, maar dan moet ik die wel hebben. Het ho f stuurt mij namelijk post en het is volgens de man in mijn belang dat ik d ie ontvang. Ik ben wel eens verbaasd, maar nu werkelijk met stomheid geslag en. Dat er anno 2010 nog mensen zijn die in zo'n klein wereldje leven. En b ovendien nog iemand van de politie zelfs. Onvoorstelbaar. De man wil maar n iet geloven dat we geen adres in frankrijk hebben. Ik weet niet waar u zich de afgelopen 50 jaar hebt opgehouden, maar als je een enveloppe voldoende frankeerd en juist adresseerd kan komt hij aan de andere kant van de wereld nog aan.

Bij sluis Ablon meld ik me meteen nadat de afvaart zich heeft gemeld ook bij de sluis, dat ik de brug van Villeneuve nader. Omdat de sluis nog beneden is, wacht hij op ons en schut niet leeg om, om de afvaart op de halen. Dat bevalt de afvaart natuurlijk niet en beklaagt zich bij de sluiswachter. Die antwoord dat de opvaart al tussen de brug en de sluis is om teveel kommentaar uit de weg te gaan. Maar daar ben ik nog niet en had ik ook niet gezegd. Als we uiteindelijk de sluis uitvaren, heb ik het natuurlijk gevreten. De twee haastige afvarende zand collega's zijn al ongeveer 10 min onafgebroken tegen elkaar aan het mopperen. En dan blijkt de boosdoener ook nog een Hollander te zijn die tot overmaat van ramp ook hier de dienst uit komt maken. Ja, die voertaal kwestie heeft bij veel fransen kwaad bloed gezet.